De regering heeft op Prinsjesdag haar plannen gepresenteerd en “het gezin” kwam uitgebreid aan de orde. Eén ding blijft mij verbazen. De wanhopige pogingen van zo goed als elk kabinet van de laatste jaren om de kinderopvang te verbeteren. Terwijl de allerbeste opvang voor handen is!! Alleen dat is superouderwets, namelijk de moeder in huis.
De minister van Onderwijs moest (of wilde) een keuze maken tussen geschiedenis en aardrijkskunde als verplicht vak op school. De keuze is daarbij gevallen op geschiedenis. Geen slechte keuze, want een volk dat zijn geschiedenis niet kent, is niet waard om in vrijheid te leven. Jammer echter, dat aardrijkskunde verdwijnt. Je zult maar naar Lutjebroek willen reizen en in Timboektoe terechtkomen omdat je de weg kwijt bent geraakt. Of liever gezegd, je wist gewoon niet waar Lutjebroek lag, want dat had je nooit geleerd.
Volgens de minister van Justitie moet de opvoedkundige tik als geweld tegen kinderen of mishandeling van kinderen worden beschouwd. Waar hij die wijsheid vandaan haalt mag Joost weten, maar de minister wil blijkbaar een heleboel problemen die uiteindelijk de cellen mogen vullen waar hij verantwoordelijk voor is. Tja, als het gaat om het behoud van werk, dan moet je het zo snel mogelijk afschaffen.
Eindelijk het antwoord op mijn koude neus! Veel te hard (mentaal) gewerkt, al jaren. Ja, dat krijg je als adviseur voor moeilijke milieuzaken. Je denkt en analyseert, je ploetert om oplossingen te creëren, maar dan zit die neus in de weg. Want als je die koud in andermans zaken steekt, ruik je geen geurhinder. Terwijl iedereen klaagt over hinder, legt mijn neus het steeds meer af. Je komt dus in een vicieuze cirkel terecht.