Heerlijk, al die onderzoeken. Want we onderzoeken wat af in dit land. Als er geen oplossing is, maken wij het probleem wel. Kun je zoeken naar de oplossing. En voor elke oplossing bedenken we zo weer tien problemen. Dan houd je elkaar aan het werk. Zo ook het onderzoek naar de relatie tussen ouders en kinderen. En wat blijkt: vanaf je 22e jaar ga je je ouders weer waarderen, vooral hen die inmiddels kinderen hebben. Toch een stukje eigenbelang?
Een stelletje achtergebleven gelovigen (toch nog 40%) gelooft niet in de evolutietheorie van Darwin. En daar ben ik er dan ook ééntje van. Tja, de wetenschap wil ons doen geloven dat de evolutietheorie een bewezen theorie is, dus hoef je niet meer in God te geloven. Als ik het goed begrijp, wil men mij dus laten geloven dat er uit niets een oerknal te voorschijn is gekomen (hoe kan niets oerknallen???). Wat daar gebeurde heeft zich ontwikkeld zonder schijnbare wetmatigheden, maar door toevalligheden tot het huidige leefstelsel. Ja, zo goedgelovig ben ik niet.
De algemene gedachte is dat bij jongverliefden na enige tijd (een jaar of twee) de vlinders in de buik verdwijnen. De verliefdheid gaat over en de liefde verdwijnt. Maar nu – zo blijkt uit een onderzoek – schijnt echte liefde toch te bestaan. We schijnen ten minste, als we verliefd zijn, een goedje aan te maken dat in onze hersenen vrij komt. En wat blijkt uit dat onderzoek: ook bij sommige stellen die 20 jaar samen zijn, komt dat goedje nog steeds vrij.