Je hoeft tegenwoordig geen nieuws meer te volgen of het is ruzie, steekpartijen, kortom: moord en doodslag. Je krijgt wat weerwoord, misschien word je nogal fors toegesproken over je gedrag, en hup, het mes erin. Dit pik je niet en opgeruimd staat netjes. Je ziet het even niet zitten met je kinderen en dan breng je ze maar om. In wat voor een wereld zijn we terechtgekomen. Is er nog respect voor het leven? Je zou bijna denken van niet…
Het leven is te kostbaar en daar moet iedereen respect voor hebben
Respect
Respect moet je bijgebracht worden en respect moet je verdienen. In de eerste plaats zijn ouders de aangewezenen om kinderen goede manieren en goed gedrag bij te brengen en daar gaat het meestal al mis. Als je je als vader of moeder zelf al geen goede manieren hebt en voorbeeldig gedrag toont, wat kun je dan van kinderen verwachten?? Toen ik klein was en ik had straf op school gekregen (terecht) en ik vertelde dat thuis, kon ik er nog wat bij krijgen. Tegenwoordig gaan ouders “verhaal” halen bij de leerkracht zonder zich af te vragen wat zoon- of dochterlief gedaan hebben. Dit getuigt absoluut niet van respect.
Zelfbeheersing
Zelfbeheersing en takt zijn onderdelen van goede manieren en zorgen ervoor dat ik relativerend kan zijn in alles wat ik ontmoet. Het korte lontje wordt lang. Onmiddellijk reageren wordt nadenken van hoe kan ik dit het beste aanpakken. Dat haalt al heel wat kou uit de lucht, of stoom van de ketel. Dan ziet mijn omgeving dat de soep nooit zo heet is als die wordt opgediend. Ze kunnen dan een voorbeeld nemen aan mijn gedrag. En hoe vaak is de kou niet uit de lucht te halen met wat zelfspot en humor? Dat geeft een relaxt leven, dat respect afdwingt.
Het mag nooit normaal worden dat, als een ander iets doet wat mij niet zint, ik die ander naar een andere wereld help. Het leven is te kostbaar en daar moet iedereen respect voor hebben.
