Volop in de feestdagen zijn er mensen die als een berg opzien tegen al deze festiviteiten, want de traditionele Kerst is voor hen niet weggelegd vanwege een scheiding en (vaak) een nieuwe relatie. De zogenoemde samengestelde gezinnen, met de problematiek die daaruit voortvloeit. Tja, ik kan me voorstellen – zoals iemand eens beweerde – dat het geloof in een harmonieus gezinsleven is verdwenen. Desondanks wil men het samengestelde gezin de illusie geven van veiligheid. En ligt daarin niet het probleem?
Je zult eerst vrede in jezelf moet vinden door eerlijk te zijn over je eigen motieven
Kerst is voor velen van hen een feest waarbij ze het liefst op de vlucht slaan, een kerstvluchteling naar een warm land, zonder het meenemen van het verleden. Dat is de illusie, want de herinnering aan je verleden raak je niet kwijt door te vluchten. Wat een illusie om dan te denken dat je anderen veiligheid kunt bieden. Hoe groot moet je zelfbedrog worden om door de waarheid ontmaskerd te worden?
Vrede
“Vrede op aarde” krijg je niet als je voortdurend in conflict leeft met jezelf en je omgeving. Je zult eerst vrede in jezelf moet vinden door eerlijk te zijn over je motieven. Of anders gezegd, de waarheid onder ogen te durven zien dat alle conflicten hun oorsprong hebben in je eigen egoïsme. Waarom verdwijnt de liefde uit een relatie? Door zelfliefde, egoïsme. Waarom wil je wegvluchten met Kerst om niet aan het verleden te worden herinnerd? Doordat je wegvluchtte op het moment dat het op daden aankwam, dat je je eigen egoïsme moest aanpakken, maar liever de schuld op de ander schoof…
Het hele leven is op deze manier een vlucht van illusie naar illusie, van valse veiligheid naar de volgende valse veiligheid. Kun je aan de illusie ontsnappen? Ja zeker, maar dat kost je wel te trots en eigendunk, maar je krijgt er dan ook waarheid, liefde en echte veiligheid voor terug.
