Nooit gedacht dat ik ooit nog een keer zou schrijven over de welbekende zanger Jan Smit. Maar nu zijn “sprookjeshuwelijk” naar de maan is, en dit kennelijk van zodanig landsbelang is dat zelfs onze premier er zijn zegje over doet, kan ik natuurlijk niet achterblijven. Hij (JP) vindt het jammer. Nou, zou ik dan zeggen, maak dan goede wetten. Dan kunnen “sprookjeshuwelijken” werkelijkheid worden waar ze zo graag over spreken: “en ze leefden nog lang en gelukkig (met elkaar, red)”.
Tja, je hoefde geen onheilsprofeet te zijn om in te schatten dat een dergelijke verbintenis geen lang leven is beschoren. Hoe sneller wordt gesproken over een “sprookjeshuwelijk”, deste sneller knalt het uit elkaar. Je zult ook maar in zo’n glazen kooi worden opgesloten. Elke frons aan je wenkbrauw wordt uitvergroot door de media als “ze hebben bonje.”
Trouw
Is dan zo’n sprookjeshuwelijk helemaal niet mogelijk? Als je – volgens mij – in de harten van de meeste mensen zou kunnen kijken, gelooft bijna niemand in “eeuwige trouw”, een voorwaarde voor een sprookjeshuwelijk. Anders zou er niet zo’n ophef over “één geval” ontstaan. Er zijn immers miljoenen “sprookjeshuwelijken” – van minder bekende Nederlanders – naar de knoppen gegaan.
Als de verliefdheid over is, is het ook over met het sprookjes, terwijl de liefde juist een stap verder gaat. Nee, in het openbare leven is het slechts “schone schijn”. En dat is kennelijk zo “hot” dat zelfs regeringsleiders hun tijd moeten besteden aan uitspraken daarover. Hebben ze werkelijk niets beters te doen? Wees blij dat er nog mensen in dit land zijn die – als hardwerkende burgers – hun vrouw/man liefhebben, deze liefde uitdelen. Daar kun je beter bij stilstaan dan bij een over het paard getrokken “jong stel” dat niet in staat is in elkaar te investeren.
