Weer een onderzoek, nu gericht op de puberteit. En wat blijkt, tot ontzetting van de meeste ouders: de puberteit duurt niet tot 16 jaar maar tot 25 jaar. Want dan pas zijn de adolescente hersenen volgroeid en de hormonen tot rust gekomen. Tja, je zult dat maar uitvinden. Volgens mij houdt het bij sommigen nooit op. Ook ik krijg wel eens te horen dat kerels in hun hart gewoon kwajongens blijven. That’s life.
Als houvast in deze onzekere tijden is dan toch een liefhebbende vader en moeder
Gaat nu de hele samenleving op zijn kop? Alle opvoedprogramma’s tot nu toe hebben niet gedeugd – zo las ik uit het onderzoek – want de adolescent heeft langer behoefte aan een strakkere begeleiding in de vorm van: zo en zo laat thuiskomen, enz. Wie had dat nou ooit kunnen denken?? Mijn ervaringen zijn ietwat anders, maar ik geef meteen toe dat ik ook niet het volledige overzicht heb.
Zekerheden
Ik kan me indenken dat de hedendaagse jeugd – door het ontbreken van vele zekerheden, zoals gelukkige en begrijpende ouders – een onvervuld verlangen houden naar deze zekerheden die ze hadden moeten hebben in hun kinder- en jeugdtijd. Het lijkt mij althans geen pretje op te moeten groeien waarbij je voortdurend een kant moet kiezen, of die van pa of die van ma. Dat je daardoor uiterst onzeker wordt, lijkt mij voor de hand liggend. Je zult maar niet kunnen kiezen…
Je zult in die periode ook maar eens je levenspartner hebben uitgekozen. Tja, dat wordt dus een probleem als de hormonen een andere kant op gieren en de ene na de andere “liefde” gedumpt gaat worden. Daar word je ook niet echter “zeker” van. Als houvast in deze onzekere tijden is dan toch een liefhebbende vader en moeder die, niet alleen kinderen liefhebben, maar ook elkaar. Komen de hormonen meestal toch wat eerder tot rust en dat heeft een goede uitwerking op de hersenen. Hoewel: eens kwajongen, altijd kwajongen.
