Eén op de drie kinderen beneden de 11 jaar vertoont wangedrag in zodanige vorm dat opvoedkundigen in ons land alarm slaan. 33% van de kinderen is potentieel crimineel. Tja, daar zou ik ook wakker van gaan liggen. De kans dat je overvallen wordt, beroofd, neergeslagen, neergestoken of doodgestoken wordt neemt de komende jaren dus draconische vormen aan. Wie kan ik op straat nog vertrouwen, laat staan bij wie ik hulp kan zoeken als mij dit overkomt. Grotere kans dat de dader hulp krijgt.
Nauwkeurige analyses tonen aan dat dit gedrag het allermeest voorkomt in de zogenoemde “gebroken” gezinnen. Gelet op de leeftijd van de boefjes moet ik er dus vanuit gaan dat de moeder alleen voor de opvoeding staat en door de overheid gedwongen wordt te werken zodat de kinderen zonder (goede) begeleiding rondhangen in huis, op straat of waar dan ook. De oplossingen van de overheid? Naschoolse opvang… Volgens mij nu wettig en overtuigend bewezen dat dit middel erger is dan de kwaal. Anderen leren je kinderen geen normen en waarden aan, hooguit verwarren ze de kinderen met hun eigen normen en waarden.
Oplossing
De oplossing ligt zo voor de hand, maar zo goed als iedereen is stekeblind. Betaal het geld dat je aan gevangenissen, naschoolse opvang, ziekenhuizen, etc. moet geven in de komende jaren als uitgaven van “overheidszorg” aan de moeders. Efficiënter kan niet, maar ik vrees dat de hedendaagse moeder als zo verwend is met een baan buitenshuis, dat ze er geen trek meer in hebben. O, de hoog opgehemelde en onvolprezen emancipatie die ons criminelen oplevert. Het resultaat: een gitzwarte hel op aarde.
Is dit tij nog te keren? Ik vrees het ergste. De mensheid gaat in sneltreinvaart zijn eigen ondergang tegemoet met een wereld waarin haat en angst regeren en waarin de liefde wordt uitgeroeid… Ja, zult u zeggen, maar er is toch zoveel gezongen en gesproken over de liefde. Tja, als het resultaat van het leven is dat de mensen bandeloos gaan worden, vraag ik mij in gemoede af of men nog wel weet wat liefde is.
