Slank, slanker, slankst, of te wel een graatmager model, waarbij je moet oppassen dat ze niet van de weg waaien bij het minste of geringste zuchtje wind. Dat is in, hip, het ideaal van de vrouw. Hopelijk niet van de man, alhoewel, je zou het haast denken. Want waarom doen vrouwen zo wanhopig hun best om er graatmager uitzien, met een bolle ogen, van een vis op steeltjes? Gezond? Nou, denk het niet.
Maar ja, het tegenovergestelde is ook wat: overgewicht. Ook een probleem, tegenwoordig al bij de jeugd die zich vet zit te zappen voor de tv, achter de computer of bij welk lui-uitnodigend voorwerp dan ook. Pas geleden las ik dat iemand zei: Nu ik twintig kilo ben afgevallen, heb ik het idee dat ik met een nieuw leven kan beginnen. Wow, die zit zich even voor de gek te houden! Je neemt nog steeds jezelf mee, als je geen spat verandert, behalve de kilo’s dan.
Levensstijl
Goed, je hebt van die gevallen waarvan je denkt: Kan die nog wel door een deur heen? Een paar pondjes afvallen zou niet verkeerd zijn, maar om je gewicht tot een obsessie te laten worden, dat je je bijna doodhongert, kan evenmin gezond zijn. Ook ik ben wel eens te zwaar geweest, maar een grondig onderzoek levert heel wat op: snoepen, oei, dat is de boosdoener. Een beetje streng zijn tegen jezelf is dan niet verkeerd. Daar heb je geen nieuw leven voor nodig, alleen een beetje gezond verstand en een gezond portie doorzettingsvermogen. Dat kan voor geen mens verkeerd zijn.
Jezelf voor de gek houden dat je niet zoveel eet, terwijl de kilo’s eraan vliegen, is net zoiets als graatmager door het leven te gaan vanwege een daarbij passende levensstijl. Het probleem is dat je jezelf voor de gek houdt, en dat kan niet gezond zijn. Geef mij maar iets in de vingers, want van de wind kun je niet leven.
