De politie, die je beste vriend wil zijn, is aan het staken. En ze houden publieksvriendelijke acties, waarbij ze geen bonnen uitschrijven voor overtredingen die de maatschappij geen gevaar opleveren. Ik heb altijd al gedacht dat ze veel te ijverig zijn met onbelangrijke dingen. Dat er talloze regeltjes zijn die alleen maar in het leven zijng geroepen om makkelijk aan geld te komen. Is wel makkelijk, burgertje pesten met het uitschrijven van bonnen voor overtredingen die er niet toe doen, maar alleen omdat de doelstellingen gehaald worden.
Het is in deze maatschappij zo krom geworden dat zaken die er niets toe doen, het onderwerp van politietoezicht zijn. Het zal je maar gebeuren: je wordt overvallen en wil de politie bellen. Even geen tijd, ik ben bezig met dingen die er niet toe doen. Komt u morgen maar terug, misschien heb ik dan tijd voor dingen die ertoe doen. Geen wonder dat je je gaat afvragen: wat dat voor een vriend is. In elk geval geen vriend in nood, want dan laat hij je in de steek.
Geldbesteding
De “doelstellingen” is de maatstaf waaraan alles getoetst wordt. Nadenken of er belangrijke zaken zijn die hoe dan ook voorrang moeten krijgen, maakt men ondergeschikt aan de “doelstelling”. Ja, want anders krijgen we volgend jaar minder geld om uit te geven. Ik zou zeggen: laten we ophouden met geld geven aan onbelangrijke zaken. Minder blauw op straat in plaats van meer blauw. Het kost ons dubbel geld, nl. belastingen en boetes die we moeten betalen voor overtredingen die er niet toe doen. Met deze gigantische besparing kunnen we het geld besteden aan zaken die ertoe doen. Een tip aan de minister: nog even de poot strak houden en onze staatsschuld is verdampt.
Ga maar lekker door, vriend, met staken. Daarmee bewijs je overduidelijk dat je opdracht overbodig aan het worden is. Een vriend waarop ik niet kan rekenen, is mij geen cent waard. Nee vriend, je maakt geen beste beurt met deze acties.
