Angst verdooft, angst maakt het denken onmogelijk. Angst maakt achterdochtig, angst doet de intermenselijke verhoudingen in het geheel geen goed. Je zult maar moslim zijn in deze dagen en met je hele hart dit afschuwelijke, terroristische geweld afwijzen. Dan heb je wel wat uit te leggen, dunkt me!
Maar wie heeft niet wat uit te leggen? Christenen waren ook niet zulke lieverdjes als het om “bekeren” ging. Wil je niet geloven wat ik geloof, dan maar een kopje kleiner, en dat evengoed in de naam van Jezus. Goed, dat waren dan de vroege middeleeuwen, de kruisvaarders. Daarvan zijn we in de loop der jaren losgekomen, sterker nog, we hebben het christendom grotendeels vaarwel gezegd. En wat dan overblijft, is de angst, de angst om het mysterieuze, het ongrijpbare. Wat zover weg leek, blijkt in één keer heel dicht bij te zijn.
Angst maakt dom want het is de angst om te moeten boeten voor het slechte wat we als mensen bedrijven of hebben bedreven. En het is nooit in orde gemaakt. Dan is er plaats voor de haat, plaats voor de angst. Door welke motor willen wij ons laten aandrijven? Een open dialoog, met erkenning van fouten, zal meer resultaten opleveren dan wegvluchten in angst. Er is namelijk geen schuilplaats voor de angst, altijd zul je gevonden worden. Gelukkig is er wel een schuilplaats voor wie – na erkenning – in vrede met zijn medemens en zijn Schepper kan leven.
