Naar een paar weken verblijf in Ethiopië ben ik weer terug in ons burgerlijk Nederland Hier vergroot men kleinigheden uit tot de omvang van een olifant. Wat dat betreft zou ik elke Nederlander een paar weken verblijf in dit land gunnen. Als een soort algemene “bezinning” over de zin en onzin waar we in dit land mee bezig zijn.
Als je elke dag moet vechten om aan je eten te komen, en je weet ’s avonds niet of je morgen weer eten hebt. Dan zijn dagelijkse beslommeringen, als je wat meer moet betalen aan ziektekosten of aardgas, niet zo belangrijk. Hoort u me zeggen dat we terugmoeten naar de steenkolentijd, het wasbord en de karwats, de “goede oude tijd” waar de meesten ouderen naar terugverlangen?? Nee, dat zult u mij niet horen zeggen. Maar een beetje meer dankbaarheid, tolerantie en verdraagzaamheid zou in dit land al voor wonderen kunnen zorgen.
Dankbaar en verdraagzaam
Ook in Nederland zullen mensen zijn die denken: “Nou, die heeft mooi praten met zijn goede baan, gezin en luxe”. Want zij moeten de eindjes aan elkaar knopen. Maar hoeveel van die gevallen zijn juist niet door onverdraagzaamheid, ondankbaarheid ontstaan omdat ze niet tevreden waren met hun eigen omstandigheden, hun echtgenoot, kinderen of levenswijze? Kleinigheden die uitgroeiden tot olifanten, mollenhopen die onoverkomelijke bergen werden? Wie enige zelfkennis kan toepassen zal ervoor zorgen dat mollenhopen mollenhopen blijven. En die laten die hopen niet door zelfmedelijden laten groeien tot onbeklimbare rotsen.
Ja, je kunt je druk maken over elke Euro die je niet kunt besteden aan je eigen egoïsme, want elk mens heeft wel z’n onbereikbare idealen in het materiële. Maar kniezen en ondankbaar zijn heeft nog geen mens gelukkig gemaakt. En ik heb toch heel wat gelukkige mensen in Ethiopië gezien.
