Als er één “vak” op aarde door de huidige generaties wel verguisd wordt, is dat het “vak” van moeder. Eigenlijk is het geen “vak” maar een levensopdracht. En juist daar zit ‘m de kneep. Wie van de huidige generaties wil nog een levensopdracht vervullen, als je enkel gelooft dat je uit dit – te korte – leven zoveel mogelijk moet halen. Dan is er geen tijd voor kinderen, en als er al kinderen zijn, geen tijd voor hun opvoeding. Met alle desastreuze gevolgen van dien.
Als je dan zo eens om je heen de bezigheid gadeslaat van een moeder, dan kan het niet anders dat bewondering je vervult. De kinderen komen thuis. Om wie roepen ze het eerst? Mama, waar bent u? Moeder, de spil in het gezin, die alles oplost, op elk probleem een antwoord heeft, die troost, bemoedigt, maar ook bestraft, die aanvuurt maar ook remt. Juist deze maatschappij schijnt alle remmen te hebben verloren. Alles moet en vooral geen tegenspraak. De kinderen moeten hogerop, moeten op clubs, moeten vrienden hebben, moeten het zo comfortabel mogelijk hebben. Dat schijnt opvoeding te heten.
Een voorbeeld
Op school kunnen ze tegenwoordig al nauwelijks meer “Moederdag” vieren, want voor welke moeder moet je iets maken? Je biologische, de buurvrouw of de zoveelste nieuwe vriendin van je vader. Ze moeten weken van te voren beginnen om al die “moeders” van iets leuks te voorzien. Dat houdt een keer op. Het kind is zo langzamerhand drukker in de weer dan de gemiddelde moeder. En als zo’n kind trouwt, ja wat kunnen we dan verwachten?
Moeder is een voorbeeld, iemand waaraan ze zich optrekken. Maar als het voorbeeld geen voorbeeld is of een voorbeeld in het verkeerde, dan krijg je verkeerde resultaten. Wat dat betreft is het een eenvoudige rekensom, ook al zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Natuurlijk is het leven wat complexer dan ik het hier voorstel, maar dat een goede moeder een goede invloed heeft, zou buiten kijf moeten staan. Een moeder die zich bewust is van haar levensopdracht, is goud waard.
