Columns over gedrag, opvoeding, correctie, kinderen, jeugd en ouders
Je hoeft tegenwoordig geen nieuws meer te volgen of het is ruzie, steekpartijen, kortom: moord en doodslag. Je krijgt wat weerwoord, misschien word je nogal fors toegesproken over je gedrag, en hup, het mes erin. Dit pik je niet en opgeruimd staat netjes. Je ziet het even niet zitten met je kinderen en dan breng je ze maar om. In wat voor een wereld zijn we terechtgekomen. Is er nog respect voor het leven? Je zou bijna denken van niet…
Professor Jan Derksen, klinisch psycholoog, waarschuwt ons voor de gevolgen een slechte opvoeding, met name waar de ouder de kinderen in de watten leggen, de zogenaamde “achterbankgeneratie”. Ze worden op de achterbank van de auto meegenomen naar school, clubs en vrienden. Iets zelf doen, leren omgaan met tegenslagen, door weer en wind naar school, clubs of vrienden, ho maar: “ik laat mij rijden….” Niets van dat alles, in de watten door het leven. 
Je zult maar tot deze generatie behoren, de grenzeloze generatie. Een diepgravend onderzoek naar het gedrag van onze jeugd geeft alarmerende berichten. Overigens, ik was niet verbaasd over de uitkomsten, want ik zie het dagelijks om me heen. Je moet als ouder “vriend” zijn van je kinderen en aan je vrienden stel je geen grenzen. Nou, lekkere vrienden zijn dat dan. Aan mijn vrienden stel ik ook grenzen, want iemand die steelt, hoef ik niet als vriend. Ook niet als iemand discrimineert.
Zo’n moderne uitdrukking om aan te geven dat het allemaal even te veel wordt. Vooral in de relatiesfeer kun je het nogal horen: “Ik weet niet of ik dit nog kan trekken”. Grote vraag of er ooit een poging toe gedaan is, de mens is namelijk van nature nogal lui. Als een berg opdoemt, is het eerste wat opkomt: “Dit trek ik niet”, terwijl je nog voor de berg staat. 
Een meerderheid van de Nederlandse gevangenen hebben een psychose, stellen wetenschappers vast in een wetenschappelijk onderzoek. Tja, waar je je aandacht maar op wilt richten. Wetenschappelijk onderzoek naar de psyche van de dief, de moordenaar en crimineel, met als doel natuurlijk met oplossingen te komen. Lovenswaardig maar ik vrees dat het weggegooid geld is. 
Weer een onderzoek, nu gericht op de puberteit. En wat blijkt, tot ontzetting van de meeste ouders: de puberteit duurt niet tot 16 jaar maar tot 25 jaar. Want dan pas zijn de adolescente hersenen volgroeid en de hormonen tot rust gekomen. Tja, je zult dat maar uitvinden. Volgens mij houdt het bij sommigen nooit op. Ook ik krijg wel eens te horen dat kerels in hun hart gewoon kwajongens blijven. That’s life. 
Wat is er toch met de mensheid aan de hand dat zelfs een vriendelijk terugbezorgen van een tas uitloopt op een gewelddadig einde? Je hebt je tas vergeten, naar wat ik aanneem je eigen stommiteit is. De buschauffeur neemt de tas onder zijn hoede en bezorgt je die enige tijd later compleet weer terug. “Dank je wel”, zou toch het minste zijn wat deze chauffeur zou mogen verwachten, maar nee, hij werd in elkaar geslagen. 
Heerlijk, al die onderzoeken. Want we onderzoeken wat af in dit land. Als er geen oplossing is, maken wij het probleem wel. Kun je zoeken naar de oplossing. En voor elke oplossing bedenken we zo weer tien problemen. Dan houd je elkaar aan het werk. Zo ook het onderzoek naar de relatie tussen ouders en kinderen. En wat blijkt: vanaf je 22e jaar ga je je ouders weer waarderen, vooral hen die inmiddels kinderen hebben. Toch een stukje eigenbelang? 
Ik heb geen tijd is een veelgehoorde uitdrukking. We hebben het druk, druk, druk… Maken we ons druk of lijkt het alleen maar zo. Als je om 8.45 uur je nest uitkomt om op 9.00 uur op school te zijn, tja, dan heb je natuurlijk geen tijd om te eten. Had je dan geen tijd? Natuurlijk wel, alleen dan moet je om 8.30 uur opstaan. En daar ligt nu net de kneep. 
Eén op de drie kinderen beneden de 11 jaar vertoont wangedrag in zodanige vorm dat opvoedkundigen in ons land alarm slaan. 33% van de kinderen is potentieel crimineel. Tja, daar zou ik ook wakker van gaan liggen. De kans dat je overvallen wordt, beroofd, neergeslagen, neergestoken of doodgestoken wordt neemt de komende jaren dus draconische vormen aan. Wie kan ik op straat nog vertrouwen, laat staan bij wie ik hulp kan zoeken als mij dit overkomt. Grotere kans dat de dader hulp krijgt.