Columns over maatschappij, milieu, opvoeding, politiek, rechtspraak, relaties, religies en wetenschap
Plotseling word ik in de praktijk geconfronteerd met een nieuw nummer, mijn nummer. Eindelijk geen persoon meer, maar een nummer. Het lijkt wel een soort privatiseringsronde. Vroeger was je een werknemer, maar waren materialen goedkoper in de boekhouding dan personen. Dus werd je als materiaal weggeschreven doordat men je plaats in een geprivatiseerde werkomgeving. Lekker makkelijk, heb ik niet meer te maken met de heer Flietstra, maar met materiaal Flietstra.
Na 22 jaar moet een man zijn ouders, die opgeslagen waren in een vrieskist, begraven. Dat je gelooft in wederopstanding is loffelijk, maar om daarbij te vertrouwen op de wetenschap is minder. Er is altijd strijd tussen wetenschap (de cijfertjes, feitjes, gegevens) en het geloof (vertrouwen, hoop). En je ziet dan ook het bizarre resultaat: je ouders opslaan in een vrieskist. 
Een nieuw jaar met nieuwe kansen, maar de kansen die je in 2005 hebt laten liggen, krijg je nooit meer terug. Met frisse moed een nieuw jaar binnengaan, lijkt velen een te grote opgave. Hoewel, wij Nederlanders zijn ietsje minder somber over de toekomst. De vraag is dan: “Over welke toekomst hebben we het?” Meer geld te besteden om je egoïsme te voeden? Dat lijkt me een “leuke” toekomst, of liever gezegd: geen toekomst. 
Paus Benedictus de XVI riep de gelovigen op een sobere Kerst te vieren. Nu ben ik toch al geen groot voorstander van winkelen, en al helemaal niet in de Kersttijd, maar voor deze keer ben ik het eens met Zijne Heiligheid. Hoewel… wat is sober? 
Vroeg ik me in de vorige column al af waar we naar toegingen met ons land, het wordt alleen maar erger! Sinds kort neemt de wetenschap de regie over van ons leven. Je bent je leven als ouder niet meer zeker in dit land, je kunt – omdat de wetenschap een andere visie over jouw kind heeft – uit de ouderlijke macht worden ontzet. Kan het nog gekker? 
Normaal gesproken zou je op Sinterklaasdag een wat fijner onderwerp willen aansnijden, maar wat er in Nederland gebeurt met die, dit jaar inmiddels de achtste, gruwelijke familiedrama’s is ongehoord. Je zou je collectief moeten afvragen: “Wat mankeert ons eigenlijk?” De hoogste tijd voor een zelfanalyse. 
Iemand, uit een land hier ver vandaan, zit in de gevangenis en heeft vanuit de gevangenis een formele aanklacht ingediend tegen zijn Schepper. Die zou hem onvoldoende beschermd hebben tegen de duivel, de verleider. Daar moet je maar even opkomen. Waar haalt die man de euvele moed vandaan? 
Het meest besproken vogeltje van deze week. Hij/Zij liet het leven voor een paar dominostenen, tenminste als je 23.000 stuks als een paar beschouwt op een totaal record van meer dan 4 miljoen, peanuts dus. Wat een ophef. Er zijn zoveel dieren die het leven laten voor iets nutteloos, die tegen een auto aanlopen of vliegen, bijvoorbeeld. Daar maalt niemand om!! Het vogeltje had ook opgepeuzeld kunnen worden door uw kat, maar dat mag dan. 
De mooiste van het land, lijkt een sprookje dat nog steeds niet is uitgewerkt. Ook de hedendaagse vrouwen schijnen uren voor de spiegel door te brengen, uitgerekend in mensenjaren: in totaal 2 jaar. Je zult maar 2 jaar voor de spiegel doorbrengen die niet anders moet roepen: “Koningin (vul in: eigen naam), u bent de mooiste van het land!” Dat gaat goed totdat Sneeuwwitje komt. En die komt altijd, vroeg of laat. 
De regering wil van allerlei nutteloze regeltjes af. Als je volgens de ene wet een gladde vloer in de keuken moet hebben en volgens een andere wet een stroeve keukenvloer, dan kun je je voorstellen dat een ondernemer niet meer weet wat hij moet doen. Het mes er dus in!! En er zijn nogal wat van die tegenstrijdige regels. Het lijkt mij overigens nog een hele kunst om te moeten kiezen of het gladde of stroeve vloer moet zijn.