Columns over maatschappij, milieu, opvoeding, politiek, rechtspraak, relaties, religies en wetenschap
Je zult maar op de vlucht zijn voor geweld in je vaderland. En ben je niet veilig meer, misschien omdat je je mening hebt gezegd en de machthebbers van je land houden daar niet van. Je moet weg, want anders word je levenslang opgeborgen, of nog erger: gedood. En dan waag je de overtocht op een gammel bootje, voor een hoge prijs, soms de hoogste prijs, namelijk: je eigen leven.
Charlie Hebdo is vermoord. Charlie wie? Nooit van gehoord, maar nu in een keer beroemd door zijn dood. En waarom? Kennelijk om iemand van een zekere godsdienst meende dat hij de profeet had beledigd en daarom niet verder mocht leven. De eeuwige strijd tussen vrijheid van meningsuiting en godsdienstvrijheid. Welke vrijheid gaat voor?
De Raad van State, als hoogste rechtscollege, heeft zich gebogen over de kwestie van Zwarte Piet en uitgesproken dat zij zich niet bevoegd acht om iets te zeggen over de vraag of hier sprake is van racisme, gebaseerd op het slavernijverleden. Handig omzeilt het hoogste rechtscollege de problematiek en gaat hij alleen in op de rechtmatigheid van het besluit.
Tegenwoordig zie je deze reclame op bushokje verschijnen: zorgeloos scheiden. Bedoeld zal zijn om de kosten van het scheiden binnen de perken te houden, maar dat scheiden zorgeloos gebeurt, kan niemand mij op de mouw spelden. Als ik om mij heen kijk, moet ik vaststellen dat scheiden een hoop zorgen met zich mee brengt.
De Eerste Kamer der Staten-Generaal haalt een streep door de plannen van de PvdD, of figuurlijk gezegd: Marianne Thieme verslikt zich in een ritueel geslacht stukje vlees. En dan volgt een proestbui waarbij dit gezaghebbend orgaan de volle lading over zich heen krijgt. De “eminent grise” van de samenleving staat mijlenver buiten de samenleving. Als ik – vanuit politiek oogpunt – ergens blij mee ben, is het de Eerste Kamer. Eindelijk geen politiek gek(r)onkel, maar mensen die eens met een nuchtere blik naar de wetten en de samenleving kijken.
De heer Blokpoel, directeur van de Belastingdienst, heeft zich als een blok in de poel des verderfs gestort met zijn opmerking over “de verloren generatie”. Hiermee duidt hij aan dat iedere werknemer boven de 50 jaar tot deze categorie behoort. Ze willen niet veranderen, dus opkrassen maar. Ik behoor inmiddels ook tot deze “verloren generatie”, die kennelijk in de ogen van deze man freewheelend naar het einde van een loopbaan gaat.
De Nederlandse Spoorwegen zijn de vieze toiletten in de trein meer dan beu, want de nieuwe treinen, weliswaar voor de korte afstanden, worden niet meer uitgerust met een wc. Ophouden dus als je nodig moet. Een storm van protesten volgt, want hiermee stuur je in elk geval de mensen de trein uit die moeite met ophouden hebben. Dus moet je inventief zijn: de plaszak. En dan alleen in noodgevallen. Maar wanneer is een noodgeval een noodgeval?
Nu in Denemarken een “vettax” is ingesteld, wil de Partij voor de Dieren, met Marianne Thieme in de hoofdrol, een vleestaks in Nederland instellen. Een belasting op het eten van vlees, zodat de mensen een betere keus gaan maken. Ik dacht dat zij principieel tegen het eten van vlees was, maar dit terzijde. Volgens haar is daar draagvlak voor, want onderzoek geeft aan dat tweederde van de Nederlanders vlees een luxeproduct vindt. Ik hoop voor haar dat het onderzoek niet door ene professor Stapel is gedaan, want dan kun je het gelijk in de prullenmand gooien.
Mensen worden soms professoren en als ze die status hebben bereikt, zijn ze kennelijk onaantastbaar geworden. Want wie durft zo’n knappe kop tegen te spreken? Nee, dan is het je hoog in de bol geslagen. Tegen zo’n bolleboos, zeg, doe effen normaal, man (welke bolleboos zei dat ook al weer?). Tja, professor Stapel kan het wel schudden nu gebleken is dat veel van zijn onderzoeken op drijfzand rust. Je moet maar het lef hebben: je onderzoeksresultaten uit je duim zuigen. Wie komt daar nou achter?
Een wereldschokkende ontdekking. Als we 10 kilometer met een auto rijden, dan rijden we gemiddeld twee insecten dood, volgt uit een onderzoek van de Universiteit van Wageningen. Geëxtrapoleerd naar de voorkant van de auto’s en het aantal auto’s en het aantal gemiddelde kilometers per jaar komt dat in Nederland neer op zo’n 1.600 miljard insecten. In anderhalve maand meldden 250 vrijwilligers meer dan zeventienduizend geplette insecten.