Columns over maatschappij, milieu, opvoeding, politiek, rechtspraak, relaties, religies en wetenschap
Je zult maar tot deze generatie behoren, de grenzeloze generatie. Een diepgravend onderzoek naar het gedrag van onze jeugd geeft alarmerende berichten. Overigens, ik was niet verbaasd over de uitkomsten, want ik zie het dagelijks om me heen. Je moet als ouder “vriend” zijn van je kinderen en aan je vrienden stel je geen grenzen. Nou, lekkere vrienden zijn dat dan. Aan mijn vrienden stel ik ook grenzen, want iemand die steelt, hoef ik niet als vriend. Ook niet als iemand discrimineert.
Met Sinterklaas in het land schiet het geweten weer in de stress. Kan dit feest eigenlijk nog wel in een overwegend multi-etnisch land? De oplossing: een kruisloze mijter, zodat de verwijzing naar het Christendom verdwijnt. Zelfs het kabinet heeft zich hiermee beziggehouden. Is een verbod op de kruisloze mijter noodzakelijk? Nee, vindt het kabinet, want in de Bijbel is niets over Zwarte Pieten, schimmels, pepernoten en stoomboten te ontdekken. 
“Heb je een goed nahuwelijk”, las ik laatst in een krant, wat zoveel inhoudt dat je na je scheiding als ouders “on speaking terms” blijft over de kinderen. En bovendien ook nog geregeld met elkaar uitgaat. Zou het niet handig zijn om een goed huwelijk te hebben zodat een nahuwelijk achterwege kan blijven? Lijkt me ook leuker voor de kinderen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand die het niet voor elkaar heeft gekregen een goed huwelijk te hebben, het wel voor elkaar zou krijgen een goed nahuwelijk te hebben. Of zou het toch altijd aan die ander hebben gelegen…? 
Onlangs was in de krant te lezen dat het sluiten van een huwelijk de overtreffende trap in een liefdesrelatie. Nu zijn mensen nogal snel geneigd om in overtreffende woorden te spreken. Het toont feilloos aan hoe de hedendaagse mens kijkt naar het huwelijk en de liefde. Na het sluiten van het huwelijk gaat het dus bergafwaarts. Na korte of langere tijd is een scheiding de enige uitweg uit de trap naar beneden. ’t Is maar wat je jezelf aan toekomst wenst. 
Wachten op iets, naar iets uitzien, de voorpret ervan, zijn begrippen die heden ten dage steeds minder aanlokkelijk lijken te zijn, tenminste als je de huidige snelheid van het aankoopgedrag ziet met de kredietmogelijkheden ziet. Je bent 18 en de bank biedt je al meteen € 1.000 rood staan aan. Je zou niet denken dat er een kredietcrisis is. 
Modernisering van de monarchie wil de Socialistische Partij. Lees: afschaffing van de monarchie. Ja, ja, de zo volprezen democratie schurkt steeds meer op naar de richting van een republiek en daar past een “duur” koningshuis niet in. Want het gaat natuurlijk alleen maar om geld als het om modernisering gaat. De hand op de knip. En maar commentaar leveren op mensen die dat – in hun ogen – niet doen. Dat noem je democratie. 
Je bent parlementariër, uitverkoren tot de hoogste eer om het land te besturen. Dan moet je wel wat in je mars hebben, zoals weten wanneer je iets kunt zeggen of juist iets moet nalaten om te zeggen. Ook als je in de tang wordt genomen. En dat gebeurt heel vaak. Volgens mij word je daar speciaal op geselecteerd.ee 
In Amerika is – kennelijk voor het eerst – onderzocht wat de invloed van een onstabiele relatie op een kinderziel is. Met name een scheiding tussen ouders wordt hier uitdrukkelijk als oorzaak gezien. De uitkomst laat zich raden, want daar heb je namelijk geen onderzoek voor nodig: desastreus. Dat kun je om je heen al zien bij “gebroken” gezinnen. Gedragsproblemen op school en achterstand in leren. Opmerkelijk is dat een “stabiel” eenouder gezin even goed scoort als een tweeouder gezin. 
Zo’n moderne uitdrukking om aan te geven dat het allemaal even te veel wordt. Vooral in de relatiesfeer kun je het nogal horen: “Ik weet niet of ik dit nog kan trekken”. Grote vraag of er ooit een poging toe gedaan is, de mens is namelijk van nature nogal lui. Als een berg opdoemt, is het eerste wat opkomt: “Dit trek ik niet”, terwijl je nog voor de berg staat. 
Binnenkort presenteert de regering weer haar plannen. Zij heeft uiteraard geld nodig, veel geld. Maar zoals met iedere vorm van inkomsten en uitgaven, moet je nadenken over wat je wilt uitgeven, waaraan je het wilt uitgeven en hoeveel je wilt uitgeven. In het gezin is dat “regeren in het klein”. Het is dan niet verkeerd om van tijd tot tijd jezelf eens af te vragen of al die uitgaven verantwoord zijn, zowel ethisch als economisch.