Columns over de regering, bestuurders en politici
Het meest slechte scenario is uitgekomen, hoor ik om mij heen na de verkiezingsuitslag waarbij de PVV de grootste partij is geworden, de stofwolken zijn nedergedaald. De PVV kan nauwelijks meer regeringsverantwoordelijkheid ontlopen. Ben ik blij? Ja, en nee. Blij dat de linkse groene rakkers niet aan de macht zijn gekomen met Fransje. Maar niet zo blij met een partij of eigenlijk alleen een partijbobo die morrelt aan de democratische rechtsstaat. Ik heb wel rechts gestemd dus mijn stem “doet ertoe”.
Een partijtje voetbal dat uitmondt in een discussie of Nederland wel een rechtsstaat is of niet. Het kan verkeren. Afgelopen week voetbalde AZ tegen een Poolse club, die ondanks een numerieke meerderheid in het veld de wedstrijd verloor met 1-0. Verliezen is natuurlijk nooit leuk, en tegenwoordig schijnt dat vergezeld te moeten gaan met knokpartijen. Zo ook hier: Justitie verdenkt Poolse spelers ervan AZ-medewerkers te hebben aangevallen en verwond (gebroken ellenboog) en vernielingen te hebben veroorzaakt. 
De godsdienstvrijheid staat in deze coronatijd behoorlijk onder druk. Toch is er nog steeds vrijheid om je godsdienst uit of voor te leven. Dat werkt beter dan tegen de maatschappelijke druk om niet samen te komen, te provoceren. Je kunt erop wachten: tegen alle verzoeken en regels in toch met zoveel mensen bijeenkomen in een kerk, is vragen om moeilijkheden. Juist christenen zouden hier een lichtend voorbeeld moeten zijn.
De overheid kan ongeveer 500.000 Nederlanders niet opsporen omdat zij “onvindbaar” zijn, dat wil in de ogen van de overheid zeggen: niet ingeschreven op een adres. Of zoals ze dat noemen een VOW’tje (Vertrokken, Onbekend, Waarheen). Daar zijn circa 50.000 jongeren bij tussen de 18 en 27 jaar, op de vlucht voor schuldeisers, uit huis gezet en onbekend waar ze wonen. Dat is even schrikken. Je zult op straat (’s nachts) maar zo’n spook tegenkomen. Ik dacht dat spoken nooit bestonden. Heb het dus altijd fout gehad. 
Al maanden hommeles over PGB’s, de persoonsgebonden budgetten die kennelijk alleen betaald worden als de politiek gezond zou zijn. Ik kan ervan meepraten, want mijn vrouw heeft ook maanden moeten wachten voordat zij weer wat geld kreeg. Inmiddels loopt het een stuk beter, maar wat hier is gebeurd, tart elk voorstellingsvermogen. De politiek denkt “gezond” te zijn, maar heeft geen oog voor de zieke. Tijd voor een politieke gezondheidsbarometer, de PGB. 
Je zult maar op de vlucht zijn voor geweld in je vaderland. En ben je niet veilig meer, misschien omdat je je mening hebt gezegd en de machthebbers van je land houden daar niet van. Je moet weg, want anders word je levenslang opgeborgen, of nog erger: gedood. En dan waag je de overtocht op een gammel bootje, voor een hoge prijs, soms de hoogste prijs, namelijk: je eigen leven. 
De Eerste Kamer der Staten-Generaal haalt een streep door de plannen van de PvdD, of figuurlijk gezegd: Marianne Thieme verslikt zich in een ritueel geslacht stukje vlees. En dan volgt een proestbui waarbij dit gezaghebbend orgaan de volle lading over zich heen krijgt. De “eminent grise” van de samenleving staat mijlenver buiten de samenleving. Als ik – vanuit politiek oogpunt – ergens blij mee ben, is het de Eerste Kamer. Eindelijk geen politiek gek(r)onkel, maar mensen die eens met een nuchtere blik naar de wetten en de samenleving kijken. 
Nu in Denemarken een “vettax” is ingesteld, wil de Partij voor de Dieren, met Marianne Thieme in de hoofdrol, een vleestaks in Nederland instellen. Een belasting op het eten van vlees, zodat de mensen een betere keus gaan maken. Ik dacht dat zij principieel tegen het eten van vlees was, maar dit terzijde. Volgens haar is daar draagvlak voor, want onderzoek geeft aan dat tweederde van de Nederlanders vlees een luxeproduct vindt. Ik hoop voor haar dat het onderzoek niet door ene professor Stapel is gedaan, want dan kun je het gelijk in de prullenmand gooien.