Columns over onderwerpen op het gebied van huwelijk, relaties en samenlevingsvorming
Iemand sprak zich laatst over haar scheiding uit dat de relatie teveel energie vergde die je beter in jezelf of je familie kon steken. Tijd voor aandacht aan mezelf was het credo: Me-time. Volgens mij moet je helemaal niet aan een relatie beginnen als je niet bereid bent om daar energie in te steken: You-time, om het maar eens zo te zeggen. Kan me niet voorstellen dat je daar “genoeg” van krijgt.
Een nieuwjaar begint meestal met goede voornemens die als plaveisel dienen voor een weg naar de hel. Want starten met iets goeds is één ding, het afmaken is iets heel anders. Wat een hemel op aarde had moeten zijn, verandert gaandeweg in een hel om in te leven. Althans, zo lijkt de jarenlange ervaring dat veel mensen zich iets voornemen, dit twee weken volhouden en op de blauwe maandag de brui eraan geven: het lukt toch niet.
Tegenwoordig zie je deze reclame op bushokje verschijnen: zorgeloos scheiden. Bedoeld zal zijn om de kosten van het scheiden binnen de perken te houden, maar dat scheiden zorgeloos gebeurt, kan niemand mij op de mouw spelden. Als ik om mij heen kijk, moet ik vaststellen dat scheiden een hoop zorgen met zich mee brengt.
Er zijn wat van die pessimisten in de wereld die alles in dit leven met een zwart omrande bril bekijken. Vooral als het om de liefde gaat. Hun uitgangspunt is: Zie het maar zo zwart mogelijk, misschien valt het dan mee. Tja, ’t is een stijl van leven, maar niet de mijne.
Dat het in de huidige wereld met de liefde niet zo best gesteld is, daarvoor hoef je geen pessimist of optimist te zijn. Het regent zo’n beetje van (echt)scheidingen omdat de liefde overgewaaid is.
Volop in de feestdagen zijn er mensen die als een berg opzien tegen al deze festiviteiten, want de traditionele Kerst is voor hen niet weggelegd vanwege een scheiding en (vaak) een nieuwe relatie. De zogenoemde samengestelde gezinnen, met de problematiek die daaruit voortvloeit. Tja, ik kan me voorstellen – zoals iemand eens beweerde – dat het geloof in een harmonieus gezinsleven is verdwenen. Desondanks wil men het samengestelde gezin de illusie geven van veiligheid. En ligt daarin niet het probleem?
Het relatieleed tussen geliefden is ontdekt!! Het ligt aan je romantische verwachtingen. Vanaf heden zijn dus alle echtscheidingen verleden tijd want de oplossing is simpel. Gooi je (romantische) verwachtingen overboord en je wordt gelukkig. Zou het zo simpel liggen? Eigenlijk wel, maar dat bleek niet uit het verrichte onderzoek.
“Heb je een goed nahuwelijk”, las ik laatst in een krant, wat zoveel inhoudt dat je na je scheiding als ouders “on speaking terms” blijft over de kinderen. En bovendien ook nog geregeld met elkaar uitgaat. Zou het niet handig zijn om een goed huwelijk te hebben zodat een nahuwelijk achterwege kan blijven? Lijkt me ook leuker voor de kinderen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand die het niet voor elkaar heeft gekregen een goed huwelijk te hebben, het wel voor elkaar zou krijgen een goed nahuwelijk te hebben. Of zou het toch altijd aan die ander hebben gelegen…?
Onlangs was in de krant te lezen dat het sluiten van een huwelijk de overtreffende trap in een liefdesrelatie. Nu zijn mensen nogal snel geneigd om in overtreffende woorden te spreken. Het toont feilloos aan hoe de hedendaagse mens kijkt naar het huwelijk en de liefde. Na het sluiten van het huwelijk gaat het dus bergafwaarts. Na korte of langere tijd is een scheiding de enige uitweg uit de trap naar beneden. ’t Is maar wat je jezelf aan toekomst wenst.
In Amerika is – kennelijk voor het eerst – onderzocht wat de invloed van een onstabiele relatie op een kinderziel is. Met name een scheiding tussen ouders wordt hier uitdrukkelijk als oorzaak gezien. De uitkomst laat zich raden, want daar heb je namelijk geen onderzoek voor nodig: desastreus. Dat kun je om je heen al zien bij “gebroken” gezinnen. Gedragsproblemen op school en achterstand in leren. Opmerkelijk is dat een “stabiel” eenouder gezin even goed scoort als een tweeouder gezin.
Vakantietijd schijnt voor psychologen hoogtijdagen te zijn. Want alle ellende in het huwelijk komt in een dag of veertien tot een hoogtepunt waarbij er meer dan 3.000 huwelijken struikelen. Daarom gaan sommigen maar kort met vakantie om niet hun huwelijk in scherven te laten vallen. Je kunt je afvragen of de scherven dan al niet zichtbaar zijn. Maar ja, sommige scherven brengen geluk, zegt een spreekwoord.