Wetenschappers in Israël zijn erin geslaagd om met menselijk weefsel en biologische moleculen een eerste levend driedimensionaal hart te printen. Ze moeten alleen nog als cellen leren samenwerken om het bloed door de bloedvaten van het hart te laten circuleren, de pompfunctie dus. Een grote stap voorwaarts in de mensheid, want dit geprinte hart kent geen afstotingsverschijnselen als het hart uit je eigen menselijke cellen wordt geprint.
Zo langzamerhand lijken wij de menselijke organen “vervangbaar” te maken, net als met een auto. Een pomp kapot, och, even langs de “garage”, het ziekenhuis, en een nieuwe pomp laten plaatsen. Op weg naar een eeuwigdurend leven? Je zou bijna denken van wel, maar het leven is niet “vervangbaar”. Er is Iemand die bepaalt wanneer je geboren wordt en wanneer het je tijd is om te gaan. Althans, voor christenen is dit gesneden koek.
Kapot hart
Natuurlijk is het fijn als je een kapot hart kunt vervangen. Maar een kapot hart door de zondeval kun je niet op die manier “vervangen”. Daar is meer voor nodig dan een mechanische ingreep, namelijk een heelhartige omkering van een slecht leven naar een goed leven. Wie op die manier zijn hart vervangt, krijgt werkelijk een eeuwigheidsleven. Dat leven begint al op aarde en gaat na je heengaan door in eeuwigheid.
De mens is op zoek naar onvernietigbaar leven, maar doet dit zonder God, terwijl bij Hem onvernietigbaar leven is te vinden, alle surrogaatharten ten spijt. Wie Hem van harte liefheeft en doet wat Hij zegt, vindt dit onvernietigbaar leven.
