Het meest slechte scenario is uitgekomen, hoor ik om mij heen na de verkiezingsuitslag waarbij de PVV de grootste partij is geworden, de stofwolken zijn nedergedaald. De PVV kan nauwelijks meer regeringsverantwoordelijkheid ontlopen. Ben ik blij? Ja, en nee. Blij dat de linkse groene rakkers niet aan de macht zijn gekomen met Fransje. Maar niet zo blij met een partij of eigenlijk alleen een partijbobo die morrelt aan de democratische rechtsstaat. Ik heb wel rechts gestemd dus mijn stem “doet ertoe”.
Ik kan de heer Wilders niet ontzeggen dat hij goede ideeën heeft: vermindering van onzinnige “geld-over-de-balk-gooierij”, zoals ontwikkelingshulp en diverse vormen van wat je extravagante “cultuuruitingen” kunt noemen. Daarna is de optelsom van goede punten nog genoeg is om zijn ideeën over de rechtsstaat te compensere? Dat baart mij, net als Pieter Omtzigt wel enige zorg.
Regeren in Nederland is compromissen sluiten en de PVV zal op het gebied van de islamfobie wel water bij de wijn moeten doen. En warempel, Geert Wilders slaat een mildere toon aan. Maar “aanslaan” is niet identiek aan “doen”. De praktijk zal moeten leren of hij inderdaad een premier kan zijn voor alle inwoners van ons land. Moet hij een kans krijgen? Ik ben niet op voorhand tegen, maar houd wel graag een vinger aan de pols. We zullen zien of de pratende partijen er met elkaar uitkomen.
