Je begint je zo langzamerhand af te vragen waar het beter toeven is: in of buiten de gevangenis. Het snoepreisje van boeven, dat het daglicht niet kon verdragen, zou je bijna doen geloven dat je beter een moord kunt plegen om het gezellig te krijgen. Waar haalt justitie de euvele moed vandaan om van onze centen mensen (ik druk mij eufemistisch uit) een plezier te gunnen die andere mensen het plezier definitief ontnomen hebben? Ongelooflijk, de wereld op zijn kop!!
Als justitie het geld nu eens zou aanwenden om de nabestaanden van de slachtoffers te plezieren, oké, daar kan ik me iets bij voorstellen. Eén of andere “…oog” werpt dan tegen dat het toch frustrerend moet zijn om levenslang in een cel te bivakkeren. Nou, èn? Had je de gevolgen van je daden maar onder ogen moeten zien voordat je ze deed. De nabestaanden van de slachtoffers hebben ook levenslang gekregen, zonder dat ze iets deden. Als je dat leed zou willen verlichten, mijn zegen heb je.
En dan de nonchalance waarmee de veiligheid is betracht. Het zal wel veel geld gekost hebben om een schipper zo ver te krijgen dat ie overstag gaat. Mijn hemel, drie mensen die met zes boeven op stap gaan zonder wapens of wat dan ook. Dat ze het heelhuids overleefd hebben, is al een wonder. Voor hetzelfde geld (vaak voor heel wat minder) worden nog een paar moorden gepleegd.
Goed, er kwam eens een moordenaar in het paradijs, maar die had dan ook spijt van zijn daden. Maar om deze mensen hier al een paradijs aan te bieden, is toch van den gekke.
