Paus Benedictus de XVI riep de gelovigen op een sobere Kerst te vieren. Nu ben ik toch al geen groot voorstander van winkelen, en al helemaal niet in de Kersttijd, maar voor deze keer ben ik het eens met Zijne Heiligheid. Hoewel… wat is sober?
De Katholieke Kerk zelf blinkt nu bepaald niet uit in de soberheid, maar dat is natuurlijk gemeten naar mijn maatstaven van soberheid. De pracht en praal in de kerken, als dat allemaal eens te gelde zou worden gemaakt, dan kon die Kerk een aardige sier maken in het weggeven van al het geld dat door de eeuwen heen over de ruggen van gelovigen is binnengehaald. Natuurlijk ben ik te naïef om dit grootse gebaar aan die Kerk toe te dichten, maar goed de woorden zijn er… nu de daden nog. Er staat toch in de Bijbel dat wie een dader des Woords is, zalig is in zijn doen? Dus Uwe Heiligheid, wilt u zalig worden (niet zaligverklaard uiteraard), doe wat in de Bijbel staat.
Soberheid, tevredenheid, dankbaarheid zijn prachtige woorden waarvan de mens over het algemeen goede gevoelens en gedachten bij krijgt. Maar als het alleen daarbij blijft, verandert er niets. Wanneer woorden niet in daden worden omgezet, blijft alles bij het oude. Het resultaat op den duur is dan: nog meer luxe, ontevredenheid en ondankbaarheid. Zo’n vicieuze cirkel die je alleen kunt doorbreken door 180° om te draaien en het kleine begin niet te verachten.
Gewoon dankbaar zijn voor alle dagelijkse dingen, voor het geringe (is dat wel zo gering?) waaruit anderen hun liefde laten blijken, voor het leven dat je geschonken is, geeft een veel betere Kerst dan het baden in luxe en overdaad. Wie intens kan genieten van dit geringe heeft een zalige Kerst.
