Een kneuterig landje, als stipje op de wereldatlas, heeft zo’n eigen manieren om op de wereldkaart bekend te worden. Wij hebben een kroonprins, die – als alles gaat zoals het in het leven gaat – op enig moment koning wordt, waarbij de vrouw van de kroonprins normaal gesproken – als alles gaat zoals het in het leven gaat – koningin zou worden. Maar nee, niet in dat kneuterlandje, waar het verleden van de vader van de vrouw van de kroonprins een hobbel is om iemand koningin te maken… Zo gaat dat in het leven van dit kneuterig landje…
We moeten erover vergaderen, en vergaderen, en nee, niet zomaar in een vergadering… Het allerhoogste orgaan van ons land, het Parlement, moet de beslissing nemen. Dat noemen we nu besturen, regeren ….. vooruitzien??
Iedereen kon natuurlijk op z’n klompen aanvoelen dat onze kroonprins een keer koning zou worden. In plaats van het vraagstuk vakkundig de wereld uit te helpen, en daarmee ook de kneuterigheid, laait de discussie telkens weer op, met zijn voors en zijn tegens. In plaats van staatkundig inzicht zien we een krakelend uitzicht.
Waarom laten wij niet zien dat wij het hart op de goede plaats hebben, en dat wij grootmoedig kunnen zijn. Per slot van rekening heeft zij indruk gemaakt naast haar kroonprins en is er meer “swing” (lees: tango) in ons koningshuis gekomen. Voor mij is het geen vraag: Máxima for Queen! Zonder al dat vergader, al dat kneuterige gedoe van het verleden. Ik zou wel eens willen weten wie – van die beslis- en vergadertijgers – de eerste steen zou kunnen werpen…
