Laatst las ik een hartenkreet van iemand die – ten einde raad – de volgende uitspraak deed: “Als je in dit land sociaal bent, word je asociaal behandeld!” ’t Ging over winkeldiefstal voor het niet geringe bedrag van 1,2 miljard euro per jaar. Diefstal en dan in het brede vlak getrokken. Een goed voorbeeld doet goed volgen, was bij ons de lijfspreuk, en het werkte. Gewoon je fiets ergens neer kunnen zetten, zonder op slot te doen, en dan terugkomen en je fiets staat er nog. Het onderscheid tussen mijn en dijn kennen, dat is sociaal. Dat zou toch elke burger op zijn minst geleerd moeten hebben, voordat je iemand in en op de maatschappij loslaat.
Maar het is uiterst naïef om je fiets niet op slot te doen. Zelfs met slot worden ze bij bosjes gestolen. Ik heb een redelijke ervaring op dit vlak. Maar dat je hiertegen optreedt, zelfs denken dat aangifte doen nut heeft, is erg veel gevraagd. De aangifte dient alleen voor de statistieken, maar je fiets terug… vergeet dat maar. We (de politie) hebben wel wat anders te doen. Deden ze dat ook maar eens, of…. is dat iets anders doen soms parkeergeld stelen, zoals ik onlangs in de krant kon lezen?
Eigenrichting
De justitiële macht valt over een winkelier die een poster in zijn winkel ophangt om een dievegge op te sporen. En het werkte! Ze is opgespoord, niet door de politie. Dikke kans dat zij er zonder straf afkomt, want als ze al moet voorkomen, zal ze ongetwijfeld een moeilijke jeugd hebben gehad, niet begrepen zijn zodat zich een of andere persoonlijkheidstoornis kon ontwikkelen en de toerekeningsvatbaarheid erg laag zal zijn. Dat is de sociale behandeling van asocialen. Maar omgekeerd? Ho maar, als je handen een keer jeuken om zo’n asociale terecht te wijzen, krijg je een ongekende asociale behandeling, want eigenrichting mag nu eenmaal niet. Maar goed dat er politie is, hoewel…. een paar graaiende agenten hadden ze toch niet moeten loslaten in de maatschappij. Want als het goede voorbeeld al niet goed blijkt te zijn, wordt het toch wel heel asociaal!!
