De hoeksteen van de maatschappij is ook niet alles meer, nu de relaties een kind van deze tijd zijn geworden, althans dat stelt een politicoloog in het boek “Liefde à la carte”. Vrij vertaald: Liefde als ik er zin in heb… Tegenwoordig heb je geen zin meer in de liefde. Je verlaat je huis en haard, vrouw en kinderen (anderen kunnen ook weggaan, natuurlijk). Tja, en daar sta je dan. Ben je plotseling tweedehands geworden als vader.
Maar geen nood. Jonge vrouwen met kinderen zijn dol op zo’n tweedehands vader. Ze hebben immers al een gezin gehad en bewezen dat ze dit aankunnen. Zou je je niet eens afvragen of dat bewijs wel zo bikkelhard is. Stel je voor dat ze juist net een “eeuwige” strijd met hun echtgenote achter de rug hebben over de opvoeding van de kinderen. Mooi bewijs. Ik ken van deze tweedehands vader die wel vallen voor de jonge vrouwen maar absoluut niet voor de kinderen van dezelfde jonge vrouw. Weg is je zekerheid.
Liefde
“Liefde à la carte” lijkt aantrekkelijk. Je dumpt immers je “liefde” als de liefde over is. Ik vraag me dan wel af of er ooit liefde geweest is, want de liefde vecht voor een relatie. Dat is wat anders dan dumpen. In de Bijbel staat dat de liefde alles overwint. Als dat je voor ogen staat bij botsende ego’s, dan ben je in staat iets te leren, namelijk dat egoïsme (zelfliefde) het tegenovergestelde van liefde is. Wil je de liefde behouden, moet je je ego opgeven, that’s the question.
Bij elkaar blijven terwijl er geen liefde meer in het spel is, is voor de meesten een onaantrekkelijk, niet op te brengen lot. Waarom zou je jezelf zo’n zwaar leven aandoen, is een veelgehoord excuus. Waarom vecht je niet en ben je niet bereid je eigen ego op het spel te zetten. Want die eigen ego zorgt ervoor dat ook de volgende relatie op de klippen gaat lopen en dan moet zo’n jonge vrouw het met een derdehands vader te doen, die uiteindelijk met twaalf ambachten en dertien ongelukken zo’n derderangs burgertje wordt. Leuke toekomst! Dan toch maar liever echte liefde.
