Een modewoord, tegenwoordig. Als het goed voelt, dan zal het wel goed zijn. Is iemand pas gescheiden en loop hij/zij weer tegen een nieuwe vlam aan, dan hoor je steevast: “Ja, maar dit voelt goed!”. Was er bij een vorige vlam dan ook niet een goed gevoel geweest? Oeps, even vergeten.
Bij mijn levenslessen heb ik één ding goed meegekregen. Als er iets is wat je bedriegen kan, dan is dat je gevoel. Het gevoel liegt altijd, is een gevleugeld woord uit mijn jeugd. Ik zou niet graag € 10 weggeven aan een goed doel voor alle keren dat mijn gevoel mij danig in de luren legde. Had je een goed gevoel over iets, kwam je bedrogen uit. Nee, ik was straatarm geworden.
Moet het gevoel dan verkeerd zijn? Nee, natuurlijk niet, maar erop vertrouwen en van daaruit je beslissingen nemen die verstrekkende gevolgen voor je leven kunnen hebben, vraagt mijns inziens ietsje pietsje meer dan alleen een “goed gevoel”. Een relatie aangaan met alleen maar een “goed gevoel”, stuitert een keer op een ander – even geen goed – gevoel, en wat dan? Het goede gevoel weg, de liefde weg en de relatie maar weer opruimen en met het volgende goed gevoel aan de wandel. Je moet er niet aan denken dat er dan ook nog kinderen in het spel zijn.
Nee, de mensheid van heden ten dage geeft mij geen goed gevoel. Korte lontjes, snel wisselende gemoedsstemmingen zonder enige zelfreflectie of remming, levert dodelijke taferelen op. Of zou mijn gevoel mij nu bedriegen, ik hoop het, maar ik ben toch bang dat dit al te naïef is.
