Groen Links is klaar voor de regering… kopten de kranten. FEM-FEM wil aan het roer om ons geheel automatisch de weg te wijzen naar het linkse paradijs van eerlijkheid en rechtvaardigheid. Zoals ik al eerder schreef is de TOM-TOM beter aan te raden want die laat je ten minste op het einddoel aankomen. Mijn hemel, het moet niet gekker worden in Nederland. Ze denkt dat ze volwassen is geworden. Als je het gekibbel in de Tweede Kamer aanhoort, zou je denken dat ze nog niet het bakvissenstadium is ontgroeid. Laat dit paradijs maar aan mij voorbijgaan.
Natuurlijk zijn de peilingen de grote aanjager voor dit verlangen, want als je van enig formaat denkt te worden (wat zijn peilingen waard…), kun je meepraten. Maar regeren, volgens mij heeft ze daar nog nooit van gehoord. Hoewel, regeren is vooruitzien, maar wat haar betreft hoop ik dat het dan in het land Utopia gebeurt. Daar ben ik in elk geval geen inwoner van. Van eerlijkheid en rechtvaardigheid van de zijde van Groen Links heb ik tot nu toe niets kunnen bespeuren. Of is ze aangestoken door de ziekte “Obamia” die “Change” roept en vervolgens Hillary Clinton benoemt tot minister van Buitenlandse Zaken. Hoezo, “Change”?
Verandering
Het lijkt wel een toverwoord, dat “Change”. Volgens mij hoor ik dat elke vier jaar, vlak voor elke verkiezing, uit de mond van elke meeregerend willende politicus of politica. Van Verdonk tot Halsema en van Links naar Rechts. Niets nieuw aan het front, dus.
Werkelijke verandering gebeurt van binnenuit, in je daden en onafhankelijk van de media-aandacht. Maar wie, zodra de camera in de buurt komt, “Change” gaat roepen, kan geen verandering brengen. Eerst zelf in praktijk brengen, daarna “verkondigen” en anderen overtuigen dat het anders moet. Een goed voorbeeld doet goed volgen. Al het andere is humbug of politiek.
