Steeds meer mensen voeren voor hun (huwelijks)problemen het motief aan van een onverwerkt verleden. Tja, dat het verleden niet alles heeft gebracht wat het had moeten brengen, is één ding. Maar moet je je dan altijd laten leiden door het verleden? “Mens, kijk vooruit,” is een advies dat veel uitgesproken wordt, maar kennelijk moeilijk in praktijk te brengen is.
Onlangs gaf iemand aan dat de oorzaak van haar scheiding in het onverwerkte verleden lag. Arme man, denk ik dan. Die krijgt een onverwerkt heden, omdat hij kennelijk niet in staat is geweest het onverwerkte verleden van zijn echtgenote zo te laten verwerken dat het echt verleden tijd wordt. Moet je daar je partner mee opschepen?? Is dat rechtvaardig? Als er iemand is die geen schuld aan dat onverwerkte verleden heeft, is hij het wel. Nee, dat wordt voer voor psychologen en psychiaters. Arme man.
Toekomst
Ze had het moeilijk om haar kinderen lief te hebben, maar nu ze gescheiden is, ziet ze uit naar de dag dat de kinderen haar bezoeken, want manlief heeft de kinderen uit het onverwerkte verleden naar het heden moeten meenemen. Hij krijgt wat voor z’n kiezen om te verwerken. Maar de liefde vond ze bij een andere man, die kennelijk met haar onverwerkte verleden goed kan omgaan… of zouden zij zich behoorlijk voor de gek houden. Want volgens mij zit er wel een “kick” in dat onverwerkte verleden. Het geeft aandacht… tot zolang het duurt.
Het lijkt tegenwoordig wel de meest goedkope smoes om van iemand af te komen: een onverwerkt verleden. Kom op, zeg. Onder alles is een streep te zetten, waarom zou je je gedachten altijd maar moeten voeden met zaken uit het verleden? Zorg dat je met degene die je liefhebt een hoopvolle toekomst krijgt. En dat is mogelijk met een dikke streep onder het verleden. Iets goed te maken? Wacht dan niet te lang daarmee, want dan krijg je geheid een onverwerkt verleden.
