Een Australisch onderzoek toont aan dat de vrouw zich suf piekert over wat ze zal aantrekken, ’s ochtends. Er passeren gemiddeld 2 setjes voordat de definitieve keuze wordt gemaakt. Tja, als je kast volhangt met allerlei snuisterijen, omdat je – net als de koningin – van oordeel bent dat je kleding slechts eenmalig dient te dragen, dan maak je het jezelf wel heel erg moeilijk. Al die koninginnen bij elkaar die tegen elkaar moeten opboksen om de “mooiste” te zijn, en als dat niet lukt, in elk geval “origineel” moeten zijn.
Ik heb een goeie raad, maar ik ben ook slechts een man: Let niet zo op die “mooie” buitenkant. Dan kun je ook met minder toe en wordt de keus alleen maar makkelijker. Ik hoef ’s ochtends niet te piekeren over wat ik zal aankleden. Meestal de keuze uit één, want de ander zit dan net in de was. Maar dat is toch oersaai….? Ja, nou en? Is elke dag iets anders aanhebben dan niet eveneens een “sleur”, of een soort verslaving?
Kledingpsychiater
Een jaar van je leven spanderen aan piekeren over kleding. Ik doe liever wat anders, jammer van die tijd. En dat alleen om “moeders mooiste” te zijn, want waarom zou je anders over kleding moeten piekeren? En bij het piekeren over kleding blijft het niet, want er wordt over van alles en nog wat afgepiekerd. Binnenkort hebben we weer een nieuw specialisme in de psychiatrie: de kledingpsychiater. Ik ken zijn advies al: de man moet meer belangstelling tonen voor het gepieker van de vrouw. Aan mijn laars met zo’n advies.
De economie zal wellicht uit het slop worden getrokken als de omzetsnelheid van de kleding van de vrouw omhoog gaat, maar een vrouw die zich alleen bekommert om haar uiterlijke verschijningsvorm, is mij niets waard. Een echte koningin siert zich in eenvoud.
