Vakantietijd schijnt voor psychologen hoogtijdagen te zijn. Want alle ellende in het huwelijk komt in een dag of veertien tot een hoogtepunt waarbij er meer dan 3.000 huwelijken struikelen. Daarom gaan sommigen maar kort met vakantie om niet hun huwelijk in scherven te laten vallen. Je kunt je afvragen of de scherven dan al niet zichtbaar zijn. Maar ja, sommige scherven brengen geluk, zegt een spreekwoord.
Veertien dagen op elkaar lip. In plaats van leuke, gezellige dingen te doen, blijken de ego’s van de partners te sterk. Zo sterk dat het veertien dagen irritaties, aftroeven, stekeligheden en meer van dat ongemak oplevert. Het venijn zit hem dus niet in de staart, maar in de vakantie.
Onderzoek schijnt uit te wijzen dat – als één van de partijen zich wat dienstbaarder (wat een ouderwets woord, maar kennelijk van grote waarde) opstelt – de vakantie juist erg gezellig wordt. Maar ja, wie heeft tegenwoordig nog geleerd om dienstbaar te zijn. Dat is vloeken in de moderne kerk van vandaag. Je inzetten voor de ander, dat is wel het laatste wat je van de huidige generatie kunt verwachten. Ze zijn immers zo niet opgevoed.
Dat wordt dus lippenbijten in de vakantie. Een kleine vonk is genoeg voor een daverende explosie zodat de scherven van het huwelijk daarna opgeveegd kunnen worden. Het kan anders, maar dan moet je je wel inzetten. Het gekke is dat je daar ook nog een blij van wordt, maar blij zijn is toch ook uit de tijd?? Als je blij bent met je partner, kun je het niet alleen veertien dagen uithouden, maar een heel leven op elkaars lip.
