Je zult maar tot deze generatie behoren, de grenzeloze generatie. Een diepgravend onderzoek naar het gedrag van onze jeugd geeft alarmerende berichten. Overigens, ik was niet verbaasd over de uitkomsten, want ik zie het dagelijks om me heen. Je moet als ouder “vriend” zijn van je kinderen en aan je vrienden stel je geen grenzen. Nou, lekkere vrienden zijn dat dan. Aan mijn vrienden stel ik ook grenzen, want iemand die steelt, hoef ik niet als vriend. Ook niet als iemand discrimineert.
Grenzen stellen, gezag uitoefenen zijn kennelijk “vieze” woorden voor de hedendaagse generatie en het resultaat is dat de kinderen daarvan een grenzeloze generatie worden.
Geef veilige en goede grenzen, waar het leven goed en fijn is, waar respect en liefde heerst
Mijn kinderen hebben duidelijk grenzen. Ik ben hun vader en in ons huis hebben wij – mijn vrouw en ik – grenzen gesteld. Zo gebeurt het, anders zoek je – in jouw ogen – maar een beter kosthuis (voor de oudere kinderen, uiteraard). Tot nu toe wonen ze allemaal nog thuis, dus met de strengheid van de regels zal het wel meevallen. Maar gehouden worden ze wèl. Ik wil het mijn kinderen niet aandoen om tot de grenzeloze generatie te behoren. Het klinkt zo “loserig”. Alsof je ze voor altijd kwijt bent, terwijl je zelf – als ouder – ook nog de hoofdschuldige bent.
Grenzen stellen
Grenzen stellen kost wel iets, namelijk, je moet zelf een goed voorbeeld zijn en dan moet je je eigen grenzen kennen en daarnaar handelen. Anders is het dweilen met de kraan open. En juist dat “het kost iets” is waaraan de huidige generatie zo’n gruwelijke hekel heeft. Leve de lol, leve de vrijheid en vooral doe wat je wilt. Dat je daar etterbakken van krijgt, is kennelijk van latere zorg en vaak komt men te laat tot de conclusie dat het leven niet gebracht heeft wat men zich ervan heeft voorgesteld. Eenzaamheid, altijd de angst dat Hermandad langs komt omdat zoon- of dochterlief zich zodanig heeft misdragen dat ze wel met “de grenzen van de wet” in aanraking komen. Tja, wie zouden ze dan eigenlijk moeten opsluiten?
Nee, geef mij maar veilige en goede grenzen, waar het leven goed en fijn is, waar respect en liefde heerst, dankzij de grenzen, en een goede verstandhouding met je kinderen omdat je hen iets blijvends hebt geleerd, waar ze ongelooflijk veel profijt van hebben in hun dagelijks leven. Dat dit niet altijd over een pad van rozen gaat, ach, dat ben je vergeten op het moment dat het goed gaat en je kinderen functioneren in deze maatschappij.
