De Kersttoespraak van de Koningin heeft heel wat losgemaakt, ook bij hen die zich kennelijk “aangesproken” voelen, of althans haar niet goed hebben begrepen. Want dat kun je wel lezen uit de reacties. Ik heb nergens gelezen dat de Koningin tegen het Internet, tegen het gebruik van de computer als sociaal netwerk is. Alleen heeft zij gewezen op de gevaren van het zitten “achter de schermen” en sociaal bezig te zijn, wat helemaal niet zo sociaal is. Als het scherm het gesprek vervangt, dan ben je ver van huis als het om “sociale contacten” gaat.
Dat is zo’n beetje hetzelfde als de manager die zijn bedrijf per E-mail bestuurt zonder het daadwerkelijke contact met de werkvloer. Daar komen alleen maar misverstanden van. Dus: gaat het werkelijk om iets, dan is het scherm niet het juiste middel voor communicatie. Die boodschap is kennelijk niet overgekomen. Het tikt zo lekker weg daar “achter die schermen”. Men waant zich onbespied, ongenaakbaar, terwijl de praktijk overigens het tegenovergestelde is. Het is niet zo heel erg moeilijk om te achterhalen wat je gedaan hebt, maar dat terzijde.
Emotie
De letters dansen over het scherm, zonder emoties, want ook de Emoticons geven maar beperkt weer wat de werkelijke emoties is, gesteld dat je die ook bewust gebruikt voor het uiten van emoties. En dan kan een zin zo hard overkomen dat iemand meteen asociaal reageert, met even groot gemak met de grofste schuttingwoorden, een reactie zonder controle. Met een face-to-face gesprek zou dat heel wat milder uitgepakt kunnen hebben, althans, dan heb je de mogelijkheid om jezelf te corrigeren als je ziet dat wat je zegt, niet goed uitpakt. Maar na een druk op “Enter” kan het “Exit” zijn in de relatie.
Zou het de luiheid zijn om een fatsoenlijk gesprek aan te gaan. Je meisje aan de kant zetten via een “SMS-je” is toch veel “cooler” dan eerlijk over een relatie te zijn, nietwaar. Koud aan de kant gezet kun je met een ander sms-en. Geen reflectie, geen controle, dus geen sociaal leven. Je moet tegenwoordig lef hebben om met iemand onder vier ogen te kunnen spreken, lijkt het wel. Gewoon elkaar een keer diep in de ogen kijken om het een en ander uit te spreken en vervolgens de relatie te verdiepen. Nee, hupsakee, een sms-je en de zaak is afgehandeld. Ben ik daar even makkelijk vanaf. Straks erbij twitteren en de hele wereld kan meegenieten.
Nu ben ik natuurlijk – vanwege dit epistel – tegen Internet, het beeldscherm, de mobiele telefoon met sms en tegen Twitter. Ja, als je het verkeerd wilt opvatten, ga je gang, maar dan heb je het mooi mis. We spreken elkaar nog wel eens, dat lijkt me een beter plan.
