Wetenschappers in Israël zijn erin geslaagd om met menselijk weefsel en biologische moleculen een eerste levend driedimensionaal hart te printen. Ze moeten alleen nog als cellen leren samenwerken om het bloed door de bloedvaten van het hart te laten circuleren, de pompfunctie dus. Een grote stap voorwaarts in de mensheid, want dit geprinte hart kent geen afstotingsverschijnselen als het hart uit je eigen menselijke cellen wordt geprint.
Je hoeft tegenwoordig geen nieuws meer te volgen of het is ruzie, steekpartijen, kortom: moord en doodslag. Je krijgt wat weerwoord, misschien word je nogal fors toegesproken over je gedrag, en hup, het mes erin. Dit pik je niet en opgeruimd staat netjes. Je ziet het even niet zitten met je kinderen en dan breng je ze maar om. In wat voor een wereld zijn we terechtgekomen. Is er nog respect voor het leven? Je zou bijna denken van niet…
Met een wetsvoorstel “Voltooid leven” wil D66 ons de vrijheid van het zelf beslissen over dood en leven aanreiken. Nou, die heeft de wijsheid in pacht, zeg. Alleen mensen ouder dan 75 jaar mogen meedoen, want die zitten natuurlijk al aan te schurken tegen hun levenseinde. Kun je die een handje helpen over de rand van de dood. Waar komt toch die bemoeizucht met “leven en dood” vandaan?
Vroeg ik me in de vorige column al af waar we naar toegingen met ons land, het wordt alleen maar erger! Sinds kort neemt de wetenschap de regie over van ons leven. Je bent je leven als ouder niet meer zeker in dit land, je kunt – omdat de wetenschap een andere visie over jouw kind heeft – uit de ouderlijke macht worden ontzet. Kan het nog gekker?