De overheid kan ongeveer 500.000 Nederlanders niet opsporen omdat zij “onvindbaar” zijn, dat wil in de ogen van de overheid zeggen: niet ingeschreven op een adres. Of zoals ze dat noemen een VOW’tje (Vertrokken, Onbekend, Waarheen). Daar zijn circa 50.000 jongeren bij tussen de 18 en 27 jaar, op de vlucht voor schuldeisers, uit huis gezet en onbekend waar ze wonen. Dat is even schrikken. Je zult op straat (’s nachts) maar zo’n spook tegenkomen. Ik dacht dat spoken nooit bestonden. Heb het dus altijd fout gehad.
Hebben we een wereldwijde kredietcrisis die ontstaan is doordat banken onvoorzichtig zijn omgegaan met het aan hen toevertrouwde geld van investeerders, dan zou je denken dat diezelfde banken het probleem ook dienen op te lossen. Maar nee, onze eigenste minister Bos, het politieke hoofd van de Nederlandse geldfabriek, heeft een fenomenaal plan bedacht. Weet je wat, we laten die domme investeerders, die zich hebben laten verleiden tot lucratieve rentes bloeden voor de kredietcrisis.
De ondernemerswereld schreeuwt moord en brand over de regelgeving die over haar wordt uitgestort. Een beetje bedrijf heeft al zo’n 65 vergunningen nodig voor allerhande wissewasjes, zoals het plaatsen van een kraan op straat, voor inbraakalarm, etc. Eén derde van de regels is onzin of dubbelop en tweederde is twijfelachtig of onnodig kostbaar. Als ik goed reken, kunnen de regels dus volgens de ondernemers voor 100% verdwijnen.