Tegenwoordig zie je deze reclame op bushokje verschijnen: zorgeloos scheiden. Bedoeld zal zijn om de kosten van het scheiden binnen de perken te houden, maar dat scheiden zorgeloos gebeurt, kan niemand mij op de mouw spelden. Als ik om mij heen kijk, moet ik vaststellen dat scheiden een hoop zorgen met zich mee brengt.
Er zijn wat van die pessimisten in de wereld die alles in dit leven met een zwart omrande bril bekijken. Vooral als het om de liefde gaat. Hun uitgangspunt is: Zie het maar zo zwart mogelijk, misschien valt het dan mee. Tja, ’t is een stijl van leven, maar niet de mijne.
Dat het in de huidige wereld met de liefde niet zo best gesteld is, daarvoor hoef je geen pessimist of optimist te zijn. Het regent zo’n beetje van (echt)scheidingen omdat de liefde overgewaaid is.
Bij het woord “relaties” kan vaak maar één ander woord gekoppeld worden en dat is “relatieproblemen”. In plaats van dat een relatie een opsteker is, doemt in de media maar één woord op, namelijk de problemen in de relatie. En dan hebben we het meestal over de relatie tussen man en vrouw, en dan ook nog vaak in een liefdesrelatie. Hoe het dan nog met de liefde zit, laten we maar even buiten beschouwing.
Steeds meer (bekende) Nederlanders scheiden met hetzelfde gemak als waarmee men een rotte appel in de afvalbak gooit. Onder het motto “we geloven niet meer in het sprookje van een huwelijk tot de dood ons scheidt”, gaat men aan alle kanten vreemd. Dat het vreemdgaan nu net de oorzaak is, dat de verhoudingen verstoort, schijnt men dan niet te begrijpen. Het bekende “kool en geit”-verhaal. En natuurlijk is de ander altijd de schuldige. Ik – schuld? Hoe kun je dat nu denken…