Israël staat bijna dagelijks in de belangstelling van de media, en vaak negatief door hun opstelling ten opzichte van de Palestijnen en andere bedreigers van hun land, zoals Iran, Syrië en Hamas. Het lijkt vaak dat Israël hard optreedt tegen schendingen en aanvallen vanuit de Gazastrook. Maar zien wij wel wat er werkelijk gebeurt? De media loopt nu niet bepaald over van enthousiasme voor Israël. Sterker nog, het wakkert in mijn ogen het antisemitisme aan.
Volop in de feestdagen zijn er mensen die als een berg opzien tegen al deze festiviteiten, want de traditionele Kerst is voor hen niet weggelegd vanwege een scheiding en (vaak) een nieuwe relatie. De zogenoemde samengestelde gezinnen, met de problematiek die daaruit voortvloeit. Tja, ik kan me voorstellen – zoals iemand eens beweerde – dat het geloof in een harmonieus gezinsleven is verdwenen. Desondanks wil men het samengestelde gezin de illusie geven van veiligheid. En ligt daarin niet het probleem?
Daar praat zo ongeveer de hele mensheid over, maar geen van de groten van deze aarde krijgt het voor elkaar om vrede te bewerken. Lijkt me ook wel superlastig als de geldlobbyist weer langs komt als je in zijn ogen te vredelievende taal hebt geuit. Want praten en doen zijn twee verschillende werelden. Daarom is er namelijk oorlog. Je hebt van die doeners…